Niks mis met hulp vragen en krijgen

Niks mis met hulp vragen en krijgen

Hoe deden ze dat vroeger dan? Een oma die ik laatst tegenkwam zei ‘Goh, ik wou dat ik iemand als jou had gehad toen ik haar kreeg’ en ze wees op haar dochter en kleinkind. Uit de grond van mijn hart kon ik zeggen dat ik ook heel graag iemand als mezelf over de vloer gehad had toen ik mijn eerste kind kreeg.

Hoe deden die moeders dat vroeger dan. Leerden ze borstvoeding geven instinctief door nooit iets anders te zien dan borstgevoede babies? Dat is waarschijnlijk een deel van het verhaal. Maar maar een deel.

Want vrijwel elke cultuur op aarde heeft een kraamperiode na de geboorte. Een periode van ongeveer 40 dagen (onze oude 6 weken) waarom moeders kraamvrouw zijn. Kunnen uitrusten, bijkomen, wennen aan hun kind. En geholpen worden door andere vrouwen die haar kunnen leren, voordoen en ondersteunen bij onder andere het opstarten van borstvoeding.

Niet alleen hebben we in het Westen die periode behoorlijk ingekort tot een paar dagen tot een week (daarna verwachten we toch wel dat het leven weer gewoon wordt). De vrouwen om een pasbevallen moeder heen hebben vaak niet de kennis en ervaring om haar te helpen met borstvoeding. Gewoon omdat die kennis er de laatste tientallen jaren niet meer zo was.

We hebben hulp nodig als moeders, en tijd en geduld. Hier is een prachtig artikel daarover:  Secrets of breastfeeding from global moms